295 || Jak mam przenosić góry skoro potykam się o dwa kamyki?

 Poniedziałek, 20:44

Miałam nie dodawać tego wpisu, ponieważ przeczytałam Wasze ostatnie komentarze, które były przemiłe, że we mnie wierzycie, że się dobrze trzymam, że jestem ambitna. Ale chyba byłam już silną i niezależną kobietą zbyt długo i dzisiejszy dzień spędzony w towarzystwie mojej matki dosłownie mnie zabił. Zabił moją wewnętrzną radość z życia, motywacje i pozytywne nastawienie do świata. Kiedy zaczęłam płakać dosłownie nie mogłam skończyć, targały mną pasma rozpaczy. Jak to jest że niektórzy ludzie rodzą się mając wszystko, a inni muszą sobie wszystko wywalczyć? Niesprawiedliwość świata. Ale może Ci drudzy są silniejsi? 

Wiedziałam, że to będzie fatalny dzień jak tylko zobaczyłam matkę. Była dzisiaj w okropnym humorze i zepsuła także mój. Dzisiaj ROZKAZAŁA MI znaleźć sobie chłopaka. Bo ona chce żeby jej ktoś robił naprawy w domu. Powiem Wam więcej, ona mi już znalazła tego chłopaka.. w sklepie agd&rtv w którym ostatnio kupiłyśmy lodówkę i telewizor. CAŁY dzień mi dosłownie dzisiaj o tym gadała, że ja to jestem pierdoła bo mogłam wziąć od niego numer, że on cały czas się na mnie gapił, że mnie podrywał (ja uważam, że po prostu był miły i faktycznie trochę razem pogadaliśmy jak matka poszła wybierać lodówkę). Także ona wymyśliła, że kupi sobie jeszcze blender w tym samym sklepie i ja mam z nią tam pojechać i razem pójdziemy do tego chłopaka. Boże jak teraz czytam to co napisałam, to wychodzi na to że ona serio mnie ma za jaką kretynkę. 

Oczywiście ta akcja wyżej była tylko jedną sytuacją, rano zadzwoniła do mnie i powiedziała, że jest w sklepie i czy czegoś chce, więc poprosiłam o jedną bułkę i paczkę wafli ryżowych. Dostało mi się za to niemiłosiernie. Kazała mi schodzić na dół i pomóc wnieść jej zakupy na górę xd I oczywiście zaczęła gadać, że ja ją traktuje jak służącą.. przecież sama pytała czy coś chce ze sklepu... Żeby tego było mało.. dziewczyny.. ostatnio wstyd mi jest z nią gdziekolwiek iść, bo dosłownie wszędzie potrafi zrobić awanturę. Jakiś czas temu darła się na mnie spod bloku, kiedy ja siedziałam na balkonie, wyobrażacie to sobie? Zachowuje się jak chora psychicznie kobieta.

Kolejna akcja? Od kilku dni chciałam zmienić pościel, ale nie mogłam znaleźć prześcieradła i wczoraj się jej pytam czy czasami nie schowała do jakieś innej szafki (mam tylko dwa komplety pościeli pasujące na moje łóżko), a ta do mnie mówi, że oddała mojemu bratu. Rozumiecie? Nosz kurwa mać! Po raz kolejny oddała moje rzeczy nawet mi o tym nie mówiąc. Ja wiem, że to tylko prześcieradło, ale było MOJE i skutkuje tym, że ja teraz będę musiała spać na kocu, bo ona nawet łaskawie nie powiedziała żebym kupiła sobie nowe. Ostatnio taka sama sytuacja była z drapakiem dla mojego kota, też go oddała sąsiadce nie mówiąc mi o tym. 

Mówi mi, że jestem pojebana bo proszę ją "przestań na mnie krzyczeć". Ostatnio jest naprawdę bardzo, bardzo źle. Boję się w ogóle do niej odezwać, ponieważ cokolwiek nie powiem to kończy się awanturą (ona drze się na mnie). Dzisiaj przyszli faceci żeby zamontować lodówkę to czaicie, że zaczęła im się żalić, że ona ma ciężkie życie? Że jej się zepsuło to, tamto, że zero pomocy, że jest zmęczona.. po prostu nawet oni mieli tego dosyć. 

Nigdy nie czułam się tak samotna jak jestem teraz. Na dodatek sprawę utrudnia fakt, że w oczach matki jestem BEZNADZIEJNA. Jest mi ciężko, ale wiem, że w ten sposób tworzy się najsilniejsza wersja mnie.