611-612 || Punkt zwrotny i impreza niespodzianka mojego brata

 Niedziela, 20:57

Cześć, najpierw napiszę trochę o wczorajszym dniu. Nie był on dla mnie dobry, miałam bardzo dużo nauki, a jedyne o czym myślałam to... jedzenie. Naprawdę ostatnio ciężko jest mi ze sobą wytrzymać. Rano zjadłam sushi, trochę za dużo i źle się z tym czułam, nawet próbowałam zwymiotować, ale mi się nie udało. To takie do mnie niepodobne, nigdy nie prowokowałam wymiotów. Natomiast mi się nie udało i po jakiś 30 minutach z obolałym gardłem i załzawionymi oczami zrezygnowałam z tego. Zamiast już się uspokoić to stwierdziłam, że nie i znowu się nawpieprzała. I jeszcze jakbym ja jadła coś co sprawia mi przyjemność, ale nie. Zjadłam po prostu masę ryżu i do tego zwykły bulion.. serio. Znowu próbowałam wymiotować i znowu mi się nie udało. Pisząc to mam wrażenie jakbym mówiła o kimś innym, to nie jestem ja. Nie mogę uwierzyć, że człowiek w ciągu dwóch miesięcy potrafi się tak bardzo zmienić. Na noc zjadłam jeszcze dużą kolacje i to byłby koniec mojego dnia. Z nauki ledwo co zrobiłam, zamiast tego czytałam książkę. To jest okropne, ale mam takie problemy z koncentracją, że jestem w stanie się skupić co najwyżej przez 15 minut, a kiedyś potrafiłam się uczyć godzinami, pamiętacie? Dzisiaj było już w miarę okej pod względem jedzenia, ale nie byłam sama, więc nie mogłam sobie na nic pozwolić.

Drugą kwestią, o której chciałam Wam napisać jest urodzinowa impreza niespodzianka mojego brata. Wymyśliła ją dla niego jego dziewczyna, a ja trochę pomogłam. Myślałam, że skończy się na rozkładaniu sztućców i jedzenia, ale ona poprosiła mnie żebym poszła jeszcze z nią po jego znajomych. Taaak. Sami sportowcy... niesamowicie przystojni, świetnie zbudowani i w tym tłumie pół-bogów: JA - pół-sumo. Nawet nie wiedzie jak się czułam... to jest coś okropnego. Jeden z nich pocałował mnie na powitanie i to była dla mnie tortura, automatycznie się wzdrygnęłam wstydząc samej siebie.. swojego wyglądu. Teraz oni siedzą w salonie, dobrze się bawią, a ja jestem zamknięta w swoim pokoju, nie zamierzam wychodzić. Tak bardzo wstydzę się swojego wyglądu. I pisząc to wiem doskonale, że mam zaburzony obraz swojej osoby, tego że choruje na ED nie byłam pewna bardziej niż  teraz. 

Tak z innej beczki to dzisiaj rano miałam dwa egzaminy, oba zdałam na szczęście chociaż wiem, że to jedynie kwestia zdalnego nauczania. Nie umiałam niemal nic. Jutro mam kolejny i znowu liczę na szczęście, szkoda że na tych ustnych nie będzie już ta kolorowo.