wielki płacz

 Niedziela, 18:07

Dzisiaj skończył się mój "urlop" u chłopaka. Nawet nie wiecie jak ryczałam, dosłownie krokodyle łzy. Nie tylko z tego faktu, że musiałam wrócić do domu, bo w końcu nic złego mi się tu nie dzieje, ale też dlatego, że coraz częściej zdaję sobie sprawę, że nie potrafiłabym już żyć bez S. I mówię to całkowicie poważnie. Gdyby nie on to myślę, że już dawno bym się załamała psychicznie. Cały czas wydaje mi się, że nie jestem dla niego wystarczającą dobra. Zgrabna, ładna, inteligentna, wykształcona, oczytana. Na prawdę uważam, że Szymek mógł trafić lepiej. Dobija mnie to i chwilami jest mi wstyd za samą siebie. 

Mama dzisiaj wróciła z wakacji, mogłaby być w lepszym humorze, ale nie narzekam. Tak jak wcześniej wspomniałam, ja i kot też wróciliśmy od chłopaka. Wydaje mi się, że Maffin jest z tego faktu niezadowolony, chyba polubił nowe mieszkanie. Ja też jestem niezadowolona. Chciałabym w najbliższym czasie zamieszkać z S., ale z racji tego, że to jego mieszkanie lepiej bym się czuła gdyby to on wyszedł z taką inicjatywą. Mi się nigdzie nie śpieszy i myślę, że warto jeszcze trochę poczekać na takie "zaproszenie". 

Idę sobie za chwilkę zrobić kolacje, będą opiekane ziemniaczki z piekarnika z sosem czosnkowym. Lecę też się wykąpać, mam ochotę (to zabrzmi dziwnie) na dużą ilość mydła antybakteryjnego, tak żeby skóra aż skrzypiała. Uwielbiam to uczucie idealnej czystości. Potem nakładam dużą warstwę balsamu do ciała i jest perfecto. 

Jest już niemal połowa roku, a moje postanowienia noworoczne leżą i kwiczą. Jeden cel już w pełni zrealizowałam, 2 są w trakcie, ale cała reszta totalna maskara! Jakoś nie mogę się zmobilizować.