Jestem wrakiem. Czasami słyszę huk, gdy z głośnym krzykiem uderzam o próg mojego bezsensownego życia. Mam ochotę zasłonić rolety, zrobić ulubioną herbatę i zakopać sie pod kocem i chyba tak zrobię. Już dawno przestało mi zależeć na życiu, chce tylko przetrwać w tej klasie i po wakacjach pójść do liceum. Nikt mnie nie będzie znał, będą mogła stworzyć siebie na nowo. NIe chce by ci ludzie patrzyli na mnie jak na wieloryba, któremu nic nie wychodzi. Chce być przez nich podziwiana... potrzebuje tego.
Dlaczego jest tak, że choćbym nie wiem ile się uczyła i tak dostanę gorszą oceną? Dlaczego nigdy nie umiem powiedzieć tego co leży mi na sercu? Dlaczego kieruje się strachem? Dlaczego zawcze jestem gorsza od innych?
Chciałabym zasnąć i już się nie obudzić, ale jestem zbyt ciekawa tego ile jeszcze mogę znieść.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz